تاریخی ترین نماد های عزاداری مردم هند - مجله سرگرمی

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

با گذر از کوچه و پس کوچه های شهر حیدرآباد (یکی از شهر های عظیم و تاریخی هند و پایتخت ایالت تلنگانا) به ساختمان هایی می رسیم که با نام عاشورخانه یا عاشوراخانه شناخته می شوند. عاشوراخانه ها مکان هایی برای برگزاری مراسم عزاداری سیدالشهدا (ع) به حساب می آیند.

بنای پادشاهی عاشورخانه یکی از این عاشوراخانه های تاریخی حیدرآباد است. این بنا که در محلۀ قدیم شهرحیدرآباد قرارگرفته، درسال 1596 میلادی به دستور سلطان محمد قلی قطب شاه ساخته شده است.

بازدیدکنندگان بنای پادشاهی عاشورخانه قاب های کاشی کاری شده متعددی را در این بنا می بینند. در یکی از این قاب ها تصویر علم عظیمی دیده می گردد. این علم مانند آینه ای گرد است که دو طرف آن با کتیبه عربی تزیین شده است. در دو سوی علم عظیم دو علم کوچک تر دیده می شوند.

علم: بیرق برافراشته عشق

یکی از نمادهای برجسته عزاداری در هند، علم است. این علم ها که به صورت میله های بلند و مزین به پارچه های رنگارنگ و نوشته های مذهبی هستند، در دسته جات عزاداری و بر فراز حسینیه ها به اهتراز در می آیند. قدمت استفاده از علم در مراسم عزاداری به دوران حکومت های اسلامی در شبه قاره باز می گردد. در آن دوران، علم ها نشان از لشکر و قشون داشتند و برافراشته شدن آن ها، نمادی از اتحاد و همبستگی بود. امروزه نیز علم ها در هند، همچنان نمادی از یاری رساندن به امام حسین (ع) و اعلام وفاداری به ایشان تلقی می شوند.

طبل: طنین انداز حزن و اندوه

صدای طبل، همواره با عزاداری های مذهبی همراه بوده است. در هند نیز نوای غم انگیز طبل ها، در ایام محرم به گوش می رسد. این طبل ها که به طور سنتی، از پوست حیوانات و چوب ساخته می شوند، توسط عزاداران نواخته شده و حال و هوای خاصی به مراسم سوگواری می بخشند. ریتم های ضربی طبل ها، گاه حزن انگیز و گاه حماسی هستند و روایت گر مظلومیت امام حسین (ع) و یاران باوفایش می باشند.

سنج و زنجیر: نوای غم و نماد اسارت

صدای سنج و زنجیر نیز از دیگر نمادهای رایج در عزاداری های هند به شمار می رود. صدای برخورد این دو فلز به هم، نوایی غم انگیز ایجاد می کند که یادآور مصیبت های وارده بر خاندان اهل بیت (ع) در واقعه کربلاست. در برخی مناطق، دسته هایی از عزاداران زنجیر به دست در مراسم شرکت می کنند که این زنجیرها را به نشانه اسارت اهل بیت (ع) بعد از واقعه کربلا بر هم می زنند.

نذری‌پزی: توزیع نذورات، سنتی برای همدردی

یکی از سنت‌های زیبای عزاداری در هند، توزیع نذوراتی است که مردم به عشق امام حسین (ع) تهیه می‌کنند. این نذورات که غالباً شامل غذاهای محلی و شیرینی‌های سنتی است، میان عزاداران و نیازمندان توزیع می‌شود. از آش نذری که با عطر و طعم دلنشینش در قابلمه‌های بزرگ طبخ داده می‌شود تا حلوای نذری که به صورت قالبی و تزیین شده میان مردم پخش می‌گردد، همگی نمادی از همدردی و احسان در این ایام هستند.

سینه‌زنی: نوحه‌خوانی همراه با حرکت دست

یکی از ارکان اصلی عزاداری در هند، سینه‌زنی است. عزاداران در حالی که در دسته‌های منظم حرکت می‌کنند، با ریتمی خاص بر سینه خود می‌زنند و نوحه‌های سوزناکی را زمزمه می‌کنند. این حرکت نمادین، نشانه‌ای از ابراز ارادت و عزاداری برای امام حسین (ع) و یاران شهیدشان است. نوحه‌های خوانده شده در این مراسم نیز سرشار از مفاهیم حماسی، ایثار و شهادت هستند.

تعزیه: بازخوانی واقعه کربلا

تعزیه، نمایشی مذهبی است که به بازخوانی واقعه کربلا می‌پردازد. در این نمایش، هنرمندان با پوشیدن لباس‌های نمادین به ایفای نقش شخصیت‌های کلیدی واقعه کربلا می‌پردازند. تعزیه در هند با بهره‌گیری از عناصر و ویژگی‌های خاص فرهنگ و هنر این سرزمین اجرا می‌شود و نقشی مهم در انتقال پیام‌های عاشورا به نسل‌های جوان دارد.